Het was een lange stoet die Rinus Meester begeleidde naar zijn laatste rustplaats op begraafplaats Rusthof. In Rinus verloor het AMK een markant en toegewijd lid.

Rinus was ruim 58 jaar lid van het koor, waarvan hij 39 jaar in het bestuur zat. Dat doet niemand hem na. Dankzij zijn nauwgezet bijgehouden archief met notitieboekjes en ordners fungeerde Rinus informeel als het geheugen van het AMK.

Bekend waren zijn woede-uitbarstingen, waarvan meer ervaren AMK-leden wel wisten dat ze (goed) gespeeld waren. Als Rinus dreigde dat hij naar huis ging, dat wist je dat hij het naar zijn zin had.

De plechtigheid op vrijdag 27 februari had, conform de wensen van onze nestor, een sober karakter. Geen toespraken en bloemen. Alleen koffie, een broodje en een groot gezelschap dat deelde in de dankdienst die hij voor ogen had. In zijn rouwadvertentie had hij een eigen uitspraak op laten nemen: ‘Wees niet verdrietig, dat ben ik ook niet.’ Goed dan. Maar dat we hem zullen missen op het koor is wel zeker.

Foto’s: John van Halderen